کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
مساد پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
مساد
لغتنامه دهخدا
مساد. [ م ِ ] (ع اِ) ج ِ مَسَد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). أمساد. رجوع به مسد شود.
-
مساد
لغتنامه دهخدا
مساد. [ م ِ ] (ع اِ) مسأد. خیک روغن . (منتهی الارب ) (از اقرب الموارد). خیک روغن از پوست بزغاله ٔ از شیر باز شده . || مشک انگبین و عسل . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و رجوع به مسأد شود. || (اِمص ) قوام و استواری : هو أحسن ُ مسادَ شَعر منک ؛ او ن...
-
واژههای مشابه
-
مسأد
لغتنامه دهخدا
مسأد. [ م ِ ءَ ] (ع اِ) خیک روغن و شهد. (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). مِساد. و رجوع به مساد شود.
-
واژههای همآوا
-
مصعد
واژگان مترادف و متضاد
۱. محل صعود ۲. نردبان
-
مسعد
فرهنگ فارسی معین
(مُ سَ عَّ) [ ع . ] (ص .) نیک بخت .
-
مصعد
فرهنگ فارسی معین
(مَ عَ) [ ع . ] (اِ.) محل صعود.
-
مصعد
فرهنگ فارسی معین
(مُ صْ عَ) [ ع . ] (اِمف .) 1 - بر جای بلند برآمده . 2 - تبخیر شده .
-
مسعد
لغتنامه دهخدا
مسعد. [ م َ ع َ ] (ع اِ) درجه و رتبه ٔ سعادت و اقبال . ج ، مساعد. (ناظم الاطباء).
-
مسعد
لغتنامه دهخدا
مسعد. [ م ُ ع ِ ] (ع ص ) نعت فاعلی از اسعاد. نیکبخت گرداننده . (ناظم الاطباء). رجوع به اسعاد شود.
-
مصاد
لغتنامه دهخدا
مصاد. [ ] (اِخ ) ابن ربیعةبن الحارث . از شجعان عرب است و از مبارزان در واقعه ٔ «یوم المنفعه یا یوم کلاب ثانی ». رجوع به العقدالفرید ج 6 صص 83 - 85 شود.
-
مصاد
لغتنامه دهخدا
مصاد. [ ] (اِخ ) ابن عبدالملک . برادراکدر است و در غزوه ٔ دومةالجندل به روزگار پیامبر اسلام حاضر بوده است . رجوع به امتاع الاسماع ص 465 شود.
-
مصاد
لغتنامه دهخدا
مصاد. [ ] (اِخ ) ابن یزید نعیم . برادر شبیب خارجی و از شجاعان است و در بیشتر جنگها با برادر بود و بر در کوفه به دست خالدبن عتاب ریاحی کشته شد. (الاعلام زرکلی ج 3 ص 1041).
-
مصاد
لغتنامه دهخدا
مصاد. [ م َ ] (ع اِ) پشته ٔ بلند. || بالای کوه . ج ، امصدة، مُصدان . (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (آنندراج ). بلندی سر کوه . (مهذب الاسماء). || سخت تر و استوارتر جای از کوه . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || معقل . ج ، امصدة. مصدان . (نا...