کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
خودکشی انفعالی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
passive suicide
خودکشی انفعالی
واژههای مصوّب فرهنگستان
[روانشناسی] رفتاری زیانبار و انفعالی با نیتی نامشخص که گمان میرود فرد با انجام آن قصد از بین بردن خود را داشته باشد
-
واژههای مشابه
-
خودکشی کردن
واژگان مترادف و متضاد
۱. انتحار کردن، خود را کشتن، خودسوزی کردن ≠ قتل نفس کردن ۲. نسلکشی کردن
-
suicidal ideation
فکر خودکشی
واژههای مصوّب فرهنگستان
[روانشناسی] اشتغال ذهنی به خودکشی که معمولاً نشانهای از افسردگی عمده است و غالباً به خودکشی منجر نمیشود
-
suicidal crisis
بحران خودکشی
واژههای مصوّب فرهنگستان
[روانشناسی] موقعیتی بحرانی که در آن خطر خودکشی وجود دارد
-
suicidal gesture
تظاهربهخودکشی
واژههای مصوّب فرهنگستان
[روانشناسی] اقدام به خودکشی یا سایر رفتارهای خودتخریبی معمولاً برای جلب توجه و کمک دیگران، بدون قصد جدی در کشتن خود
-
parasuicide
شبهخودکشی
واژههای مصوّب فرهنگستان
[روانشناسی] صدمه زدن به خود بدون آنکه الزاماً قصد خودکشی در آن باشد
-
attempted suicide
خودکشی ناموفق
واژههای مصوّب فرهنگستان
[روانشناسی] خودکشیای که به مرگ منجر نشده باشد
-
خودکشی کردن
لغتنامه دهخدا
خودکشی کردن . [ خوَدْ / خُدْ ک ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) خود را کشتن . انتحار کردن . (یادداشت بخط مؤلف ).- خودکشی کردن برای امری ؛ سخت خواهان آن بودن و کوشش و تلاش بسیار برای بدست آوردن آن کردن . (یادداشت بخط مؤلف ) : دیشب چه خودکشی که نکردم بکوی توبی...
-
خودکشی کردن
دیکشنری فارسی به عربی
انتحار
-
suicidality
تمایلبهخودکشی
واژههای مصوّب فرهنگستان
[روانشناسی] گرایش به خودکشی که عموماً در نیت خودکشی بروز میکند
-
suicide by cop
خودکشی بهدست پلیس
واژههای مصوّب فرهنگستان
[روانشناسی] عمل تعمدی فرد برای تحریک پلیس در شلیک به او
-
جستوجو در متن
-
رواقیان
لغتنامه دهخدا
رواقیان . [ رِ ] (اِخ ) ج ِ رواقی . رواقیون . اهل اسطوانه . (دزی ج 1 ص 22). حکمای اشراقیان که از مکاشفه احوال ضمائر معلوم می کردند و در کتابی نوشته بودکه رواقیان از آن گویند که ایشان بر رواق نشسته معالجه ٔ بیماران می کردند و احتیاج به نبض گیری نداشتن...