کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
آفرین گر پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
شاه آفرین هندی
لغتنامه دهخدا
شاه آفرین هندی . [ ف َ ن ِ هَِ ] (اِخ ) نام او شاه فقیراﷲاست . از بزرگان مجوس در لاهور بود و اسلام آورد و دیوان شعر فارسی دارد. در سال 1143 یا 1153 هَ . ق . درگذشته است . (الذریعه ج 9 ص 10). رجوع به آفرین شود.
-
جان بجان آفرین تسلیم کردن
لغتنامه دهخدا
جان بجان آفرین تسلیم کردن . [ ب ِ ف َ ت َ ک َ دَ ] (مص مرکب ) مردن . فوت کردن . درگذشتن از دنیا. متوفی شدن .
-
جستوجو در متن
-
گر
لغتنامه دهخدا
گر. [ گ َ ] (پسوند) مرادف گار باشد، همچون : آموزگار و آموزگر که از هر دو معنی فاعلیت مفهوم میگردد. (برهان ). استعمال این لفظ در چیزی کنند که جعل جاعل را تصرف در هیئت آن چیز باشد، چون : شمشیرگر و زرگر مجاز است ، زیرا که جعل و جاعل را در ذات زر و آهن ه...
-
سود آمدن
لغتنامه دهخدا
سود آمدن . [ م َ دَ ] (مص مرکب ) نتیجه دادن . فایده دادن : آفرین و مدح سود آید همی گر بگنج اندر زیان آید همی .رودکی .
-
آخ
لغتنامه دهخدا
آخ . (صوت ) صوتی است مرادف وای و اُف ، حاکی از درد و رنج و تعب : عشق آتش تیز و هیزم تاخ منم گر عشق بماند اینچنین آخ تنم . صفار.|| آفرین . بخ . بارک اﷲ.
-
آفروزه
لغتنامه دهخدا
آفروزه . [زَ / زِ ] (اِ) فروزینه . گیره . آتش زنه : کنم ز آتش طبع تو آفرازه بلندز آفرین تو گر باشد آفروزه ٔ من . سوزنی .|| فتیله ٔ چراغ . پلیته . ذباله . زَم .
-
پیچمان
لغتنامه دهخدا
پیچمان . [ چ ِ ] (اِمص ) پیچیدگی . (آنندراج ) : تبارک اﷲ ازین گردش آفرین قلمت که برده آب رخ پیچمان طره ٔ حور. طالب آملی .- خوش پیچمان ؛ با پیچیدگی زیبا : تو گر خوش پیچمانی غارت دلها توانی کردچه مطلب همچو گل دستار اوغانی بسرپیچی .زکی ندیم .
-
سحرآفرین
لغتنامه دهخدا
سحرآفرین . [ س ِ ف َ ] (نف مرکب ) جادوگر و ساحر و افسونگر. (ناظم الاطباء) : آئینه بردار و ببین آن غمزه ٔ سحر آفرین با زهر پیکان در کمین ترکان خونخوار آمده . خاقانی .بر آن چشم سیه صدآفرین بادکه در عاشق کشی سحر آفرینست . حافظ.گر چه طی شد روزگار دولت طو...
-
نمایش کردن
لغتنامه دهخدا
نمایش کردن . [ ن ُ / ن ِ / ن َ ی ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) جلوه کردن : دگر شب نمایش کند پیشترتو را روشنائی دهد بیشتر. فردوسی . || نمودن . راه نمائی کردن . دلالت کردن : مرا گر بدین ره نمایش کنیدوز آن بند راه گشایش کنید. فردوسی . || تظاهر کردن : به پیروزی ...
-
شور انداختن
لغتنامه دهخدا
شور انداختن . [ اَ ت َ ](مص مرکب ) شور افکندن . || سخت به گریه و ندبه داشتن حاضران . سبب غوغاء و ضوضاء و گریه و بی قراری بسیار شدن ، چنانکه شور انداختن روضه خوان در مجلس روضه و نوحه گر یا تعزیه خوان . (از یادداشت مؤلف ). || حالت وجد و طرب ایجاد کردن...
-
فاسق
لغتنامه دهخدا
فاسق . [ س ِ ] (ع ص ) زناکار. (منتهی الارب ). تبه کار. فاجر. (یادداشت بخط مؤلف ). || ناراست کردار. (منتهی الارب ) : چون نیم زاهد و نیم فاسق از چه قومم ، بدانمی ای کاش . عطار.گر تو زآن فاسق ستانی داد من بر تو و داد تو خوانم آفرین . خاقانی .ج ، فاسِقو...
-
آفرازه
لغتنامه دهخدا
آفرازه . [ زَ / زِ ] (اِ) شعله . زبانه . لهب : کنم ز آتش طبع تو آفرازه بلندز آفرین تو گر باشد آفروزه ٔ من . سوزنی .خلیل وار بتان بشکند که نندیشدزآفرازه ٔ نمرود منجنیق انداز. سوزنی .گشت ز انگشت آفرازه ٔ دوزخ نیمه تن او کباب و نیمه مهرّا. سوزنی .نرم گش...
-
مزهزه
لغتنامه دهخدا
مزهزه . [ م ُ زَ زِه ْ ] (ص ) نعت فاعلی منحوت از «زه زه » فارسی . آفرین گوی . زه زه گوینده : پرویز ملک چون سخنی خوب شنیدی آن را که سخن گفتی ، گفتیش که هان زه پرویز گر ایدون که در ایام تو بودی بودی همه الفاظ تو را جمله مزهزه . منوچهری (دیوان چ دبیرسیا...
-
برگذر
لغتنامه دهخدا
برگذر. [ ب َ گ ُ ذَ ] (ص مرکب ) عابر. گذرنده . غیرساکن . نماندنی . غیرجاوید. مقابل جاوید : نزاید بجز خاک را جانورسرای سپنجی ست و ما برگذر. فردوسی .کنم آفرین بر جهان سربسرکه او را ندیدم بجز برگذر. فردوسی .گر آید به زشتی گمانی مبرکه این مرزبانی بود برگ...
-
مدیح
لغتنامه دهخدا
مدیح . [ م َ ] (ع اِمص ، اِ) آنچه بدان کسی را بستایند و مدح گویند از شعر و جز آن . (از متن اللغة) (از اقرب الموارد). مدح . مدحت . ستایش . آفرین . مدیحه . سخنی - و غالباً شعری - که در توصیف و تحسین و تمجید ممدوحی گویند یا نویسند. ج ، مدایح : گر مدیح و...