چشمه زار. [ چ َ / چ ِم َ / م ِ ] (اِ مرکب ) محلی که در آن چشمه های بسیار باشد. مؤلف آنندراج نویسد: «از عالم نمکزار و نمکساراست ». (از آنندراج ). دشت یا کوه یا جنگلی که در آنجا چشمه ٔ آب بفراوانی یافت شود. چشمه سار :
دیر زی ای صدر کز مدیح تو خواندن
آب حیاتست چشمه زار لسانم .
فروغ شعله ٔ قهرت فتد چو در ارحام
بچشمه زار برآید سمندر از خرچنگ .
رجوع به چشمه سار شود.