هبیط. [ هََ ] (ع ص ، اِ) لاغر از بیماری و گوشت رفته . (ناظم الاطباء) (منتهی الارب ). لاغر. (اقرب الموارد). || شتر لاغر وباریک اندام . (لسان العرب ). || ناقه ٔ لاغر.ماده شتر باریک اندام و لاغر. (معجم متن اللغة) (لسان العرب ). اشتر لاغر. (مهذب الاسماء). || گاو وحشی . (معجم متن اللغة) (لسان العرب ). || گاو لاغر. (لسان العرب ). عبیدبن ابرص گوید :
و کان اقتادی تضمن نسعها
من وحش أورال ، هبیط مفرد.
|| زمین باریک . (لسان العرب ).