هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن حسین بن محمد سلمانی ، ملقب به معین الدین . از فضلای نیمه ٔ اول قرن هشتم در شیراز بود. وی شرحی بر مقدمه ٔ برهانیه که در علم خلاف و تألیف محمد نسفی است ، نوشته . صاحب شدالازار در ترجمه ٔ وی مینویسد که او را تصانیف فائقه و رسائل رائقه است . شاعری در وصف وی گوید:
کانما الدهر تاج و هو درته
و الملک و العد کف و هو خاتمه
و البر و البحر و الاقلام اجمعها
و الخلق و الفلک الدوار خادمه .
وفاتش به سال 758 هَ . ق . در شیراز اتفاق افتاد. محمد قزوینی در حاشیه ٔ ص 178 شدالازار، این هبةاﷲ را از اعقاب فقیه صائن الدین حسین بن محمدبن سلمان صاحب کتاب تاریخ مشایخ فارس که در طریقت پیرو شیخ شهاب الدین سهروردی بوده و خرقه از دست وی پوشیده ، نوشته است . (شدالازار ص 178).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.