هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن عبداﷲبن کامل ، مکنی به ابوالقاسم و معروف به ابن کامل . داعی الدعاة فاطمیان (عبیدیان ) در مصر بود و در اواخر دولت ایشان قاضی القضاة مصر شد. وی به فخرالامناء لقب میکرد. در ادب و شعر دستی داشت . ابن قاضی شهبة گوید که وی از کبار علماء دولت مصر بود و هنگامی که حکومت ایشان منقرض گشت ، وی یکی از هشت تنی بود که برای برگرداندن دولت بنی عبید میکوشیدند و سرانجام صلاح الدین آنان را به دار آویخت (569 هَ . ق .). (اعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 61).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.