هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن سلامةبن نصربن علی ، مکنی به ابوالقاسم . مفسر و نحوی از مردم بغداد بود و حلقه ٔ درسی در جامع منصور داشت . به سال 410 هَ . ق . درگذشت . از آثار اوست : «الناسخ و المنسوخ فی القرآن » که کتاب کوچکی است از روایت ابومحمد رزق اﷲبن عبدالوهاب بن عبدالعزیز التمیمی و کتاب «المسائل المنثورة» در نحو و تفسیر. (از اعلام زرکلی ج 9 ص 59).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.