نقوی . [ ن َ ق َ ] (اِخ ) دلدارعلی (سید...)بن سیدمحمدمعین نصیرآبادی لکهنوئی ، معروف به نقوی . از اکابر فقها و علمای امامیه ٔ هندوستان است .وی به سال 1166 هَ . ق . در قریه ٔ نصیرآباد هندوستان تولد یافت و پس از تحصیلات مقدماتی به عراق رفت و درمحضر درس بهبهانی و بحرالعلوم و شهرستانی و دیگر اساتید آن سامان تلمذ کرد، سپس به لکهنو بازگشت و ریاست مذهبی آن دیار را به عهده گرفت و به سال 1235 هَ .ق . درگذشت . از تألیفات اوست : اثارةالاحزان فی مصائب سید شباب اهل الجنان . احیاءالسنة و اماتةالبدعة. اساس الاصول . حاشیه ٔ شرح هدایة. ذوالفقار. رساله ٔ ذهبیة. الشهاب الثاقب . الصوارم الالهیة. عمادالاسلام . مسکن القلوب عند فقدالمحبوب . منتهی الافکار. المواعظ الحسینیة. (از ریحانة الادب ج 4 ص 230). و رجوع به الذریعة شود.
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.