نادلپذیر. [ دِ پ َ ] (ن مف مرکب ) هر آنچه خوشایند نباشد. (ناظم الاطباء). ناخوشایند. نادلنشین . نادلپسند. نامطبوع :
بدو گفت شاه ، ای زن آرام گیر
چه گوئی سخنهای نادلپذیر.
بدو گفت طوس ای سپهدار پیر
چه گوئی سخن های نادلپذیر.
تو بندوی را سر به آغوش گیر
مگو هیچ گفتار نادلپذیر.
مرا این سخن بود نادلپذیر
چو اندیشه کردم من از هر دری .
در این ژرف دریای نادلپذیر
تو افکندیم هم توئی دستگیر.
رجوع به نادلپسند شود.