نادر تبریزی . [ دِ رِ ت َ ] (اِخ ) کلب علی متخلص به نادرا یا نادر از شاعران عهد صفویه است . نصرآبادی آرد: او هم زرگر و نقاش بوده و از تبارزه ٔ عباس آباد است اما گویا اصلش اصفهانی است . از اشعار اوست :
هشدار کزین جهان دون باید رفت
چون آمده ای ببین که چون باید رفت
آخر به طپانچه ٔ مغنی اجل
زین دایره چون صدا برون باید رفت .
آنی که مسیحات ز بیماران است
صد یوسف مصرت ز خریداران است .
در دست تو خاتمی که جبریل آورد
انگشتر زنهار گنه کاران است .
به پای مَدِّ هر تقصیر مهر توبه ای دارد
مفاصائیست نادر چون گشائی دفتر ما را.