میرم بیک . [ م َ رَ ب ِ ] (اِخ ) ازمردم تویسرکان و از کدخدایان معتبر آن دیار و از شعرای معاصر نصرآبادی (قرن یازدهم ) و شاعری ظریف و خوش طبع بوده . نصرآبادی ابیات زیر را از وی آورده است :
ای تازه جوان جوان شدم پیر شوی
کز قد توام عصای پیری دادند.
نرسم به خاطر تو، شده ام در این تفکر
که به خاطر تو گرد الم از کجا نشسته ؟!
طرفه بزمیست که افسانه حرام است اینجا
همگی مست و نه پیمانه نه جام است اینجا
هر طرف می نگرم شعله ٔ عالم سوزیست
آن که دل را نکند داغ کدام است اینجا.