مقتدی بامرا. [ م ُ ت َ ب ِ اَ رِل ْ لاه ] (اِخ ) (الَ ...) لقب عبداﷲبن محمد، بیست و هفتمین خلیفه ٔ عباسی که پس از نوزده سال وهشت ماه خلافت در 487 هَ . ق . وفات نمود. (ناظم الاطباء). ابوالقاسم عبداﷲبن محمدبن قائم بن مقتدر (449-487 هَ . ق .). وی پس از فوت جد خود القائم بامراﷲ به سال 467 هَ . ق . به خلافت نشست در حالی که بیش از هجده سال از عمر وی نمی گذشت . در مدت خلافت خویش به عمران وآبادی بغداد پرداخت ، زنان آوازخوان و بدکار را براند، از جاری شدن آب گرمابه ها به دجله ممانعت کرد و گرمابه داران را به حفر چاهها و فاضل آبها مجبور کرد و اصلاحات دیگری نیز انجام داد. وی از علم و ادب نیز بهره داشت و روزگار او روزگار خیر و آسایش و آرامش بود. به مرگ ناگهانی در بغداد درگذشت . (از الاعلام زرکلی ج 3 ص 581). و رجوع به تجارب السلف ص 282 و مجمل التواریخ و القصص ص 383 و دستورالوزراء ص 24، 86، 88، 89 و 157 و تاریخ اسلام ص 124 و کامل ابن اثیر ج 10 ص 94 شود.
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.