فاسی . (اِخ ) محمدبن احمدبن علی ، مکنی به ابوعبداﷲ و ملقب به تقی ّالدین .تاریخ نویس و عالم اصول و حافظ حدیث بود. اصلش از فاس بود ولی در مکه تولد و همانجا وفات یافت و در آنجامدتی سمت قضاء فرقه ٔ مالکی را به عهده داشت . سخاوی درباره ٔ او گفته است : او دریای وسیعی از دانش بود که پس از مرگش جانشینی مانند خود نیافت . از آثارش این کتب مشهور است : شفاءالغرام باخبار البلد الحرام ، درباره ٔ زندگی اعیان مدینه ، المقنع من اخبار الملوک و الخلفاء، العقد الثمین فی تاریخ البلد الامین در چهار مجلد و به ترتیب حروف هجاء، ذیل کتاب النبلاء ذهبی ، ارشاد الناسک الی معرفة المناسک . همچنین او کتاب حیات الحیوان دمیری را اختصار کرده است . زندگیش میان سالهای 765 و 832 هَ . ق . بوده است . (از اعلام زرکلی ج 1ص 855). رجوع به معجم المطبوعات ج 2 ستون 1429 شود.
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.