غنیمت شمردن . [ غ َ م َ ش ِ / ش ُ م ُ / م َ دَ ] (مص مرکب ) فایده و سود بردن از چیزی . (ناظم الاطباء). غنیمت دانستن . تَغَنﱡم . (دهار) (منتهی الارب ). اغتنام . (منتهی الارب ). رجوع به غنیمت و غَنیمة شود :
کدخدای علی تگین و علی تگین این حدیث را غنیمت شمردند. (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 355).
جفا و ستم را غنیمت شمارد
وفا و لطف را به پیکار دارد.
خیری کن ای فلان و غنیمت شمار عمر
زآن پیشتر که بانگ برآید فلان نماند.
غنیمت شمار این گرامی نفس
که بی مرغ قیمت ندارد قفس .
خیز و غنیمت شمار،جنبش باد ربیع
ناله ٔ موزون مرغ ، بوی خوش لاله زار.
باغ فردوس لطیف است ولیکن زنهار
تو غنیمت شمر این سایه ٔ بید و لب کشت .
گل عزیز است غنیمت شمریدش صحبت
که به باغ آمد از این راه و از آن خواهد شد.
|| هستی وحیات خود را منفعت خویش دانستن . (ناظم الاطباء).
- به غنیمت شمردن ؛ غنیمت شمردن . غنیمت دانستن . به غنیمت گرفتن :
از بیوفا وفا به غنیمت شمار از آنک
یک قطره آب نادره باشد ز چشم کور.
از چو منی سر به هزیمت نبرد
صحبت خاکی به غنیمت شمرد.
بغنیمت شمر ای دوست دم عیسی صبح
تا دل مرده مگر زنده کند کین دم از اوست .
- غنیمت شمردن فرصت ؛ سود بردن از فرصت . استفاده کردن از موقع. رجوع به غنیمت شود.