غضن . [ غ َ ] (ع مص ) بازداشتن ، یقال : ماغضنک عنّا؛ ای ماعاقک عنّا. (منتهی الارب ) (آنندراج ). || غضن ناقه به بچه ٔ خود، ناتمام افکندن آن را. (از منتهی الارب ) (آنندراج ): غضنت الناقة بولدها، القته لغیر تمام . (اقرب الموارد). || (اِ) هر نورد جامه و آزنگ پوست و شکن زره . (منتهی الارب ) (آنندراج ). هر چین و شکنی که در لباس و پوست و زره و جز آن باشد. (از اقرب الموارد). ج ، غُضون . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). چین جامه و چین پیشانی . (دهار). شکنج گوش و جز آن . (مهذب الاسماء). رجوع به غضون شود. || رنج و تعب . (اقرب الموارد). || غضن چشم ؛ پوستک بیرون چشم . (منتهی الارب ). غضن العین ؛ جلدتها الظاهرة. (اقرب الموارد).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.