غراشیده . [ غ َ دَ ] (ن مف ) خراشیده . (برهان قاطع). || قهرآلود و خشمناک ، و به این معنی غرانیده هم به نظر آمده است که به جای شین نون باشد. (برهان قاطع). خشم گرفته . (صحاح الفرس ) (فرهنگ اسدی ) (اوبهی ). خشم آلود و تند. (فرهنگ رشیدی ) :
درآمد ز درگاه من آن نگار
غراشیده و رفته زی کارزار.
چنان شد غراشیده از کینه اش
که آتش زبانه زد از سینه اش .
غرشیده . (فرهنگ رشیدی ). آزغده . آزغیده . خشمناک . غضوب .