علی باجی . [ ع َ ی ِ ] (اِخ ) ابن محمدبن عبدالرحمان بن خطاب مغربی مصری باجی شافعی ، ملقّب به علاءالدین و مکنّی به ابوالحسن . فقیه و اصولی و محدث و منطقی و متکلم و عالم فرایض و ریاضی دان بود. وی در سال 631 هَ. ق . متولد شد و در شام علم فقه آموخت ، سپس در عهد دولت الملک الظاهر عهده دار قضاء کرک شد و آنگاه به قاهره آمد و ساکن آنجا گشت و تقی الدین سبکی نزد او تلمذ کرد. وی در سال 714 هَ . ق . در مصر درگذشت . او راست : 1 - التحریر؛ که خلاصه ای است از المحرر رافعی در فروع فقه شافعی . 2 - الرد علی الیهود و النصاری . 3 - کشف الحقائق فی المنطق . 4 - مختصر علوم الحدیث . 5 - مختصر المحرر فی الفروع الشافعیه ٔ ابوالقاسم عبدالکریم رافعی که قبلاً ذکر شد. 6 - مختصر المحصول فخرالدین رازی ، در اصول فقه . (از معجم المؤلفین ج 7 ص 208). صاحب معجم المؤلفین به مآخذ ذیل نیز اشاره کرده است : طبقات الشافعیه ٔ اسنوی ص 50. الدررالکامنه ٔ ابن حجر ج 3ص 101. فوات الوفیات ابن شاکر کتبی ج 2 ص 75. طبقات الشافعیه ٔ سبکی ج 6 ص 227. کشف الظنون حاجی خلیفه . شذرات الذهب ابن عماد ج 6 ص 34. حسن المحاضره ٔ سیوطی ج 1 ص 314. هدیةالعارفین بغدادی ج 1 ص 716. فهرس الخدیویة ج 7 ص 258.
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.