علم الدین عراقی . [ ع َ ل َمُدْ دی ن ِ ع ِ ] (اِخ ) عبدالکریم بن علی بن عمر شافعی انصاری حافظ. وی از علمای بزرگ شافعی در قرن هشتم هجری بود. در فقه و اصول و تفسیر و حساب و علوم عربی مهارت داشت و دارای حسن خط نیز بود. در مدرسه ٔ منصوریه نیز بعد از بهاءالدین بن نحاس درس تفسیر میگفت ، و اکثر طلاب علوم دیار مصر از وی استفاده کرده اند. در اواخر عمر نابینا شد و در سال 704 هَ . ق . درگذشت . ازتألیفات اوست : 1- الانتصار للزمخشری من ابن المنیر، در کشف الظنون این کتاب را غیر از کتاب الانصاف دانسته است . 2- الانصاف ، که حکم بین کشاف و انتصاف است . احمدبن محمدبن منیر اسکندری کتابی بنام الانتصاف برای مناقشه و مجادله با کشاف زمخشری تألیف کرده است و علم الدین ، کتاب انصاف را بمنظور محاکمه مابین دو کتاب کشاف و انتصاف تألیف کرد. 3- تفسیر قرآن که به تفسیر عراقی مشهور است . (از ریحانة الادب ج 3 ص 116 از کشف الظنون و الدرر الکامنة ج 2 ص 399 و طبقات الشافعیة ج 6ص 29 و لغات تاریخیه و جغرافیة احمد رفعت ج 5 ص 74).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.