علامه چلبی بیگ . [ ع َل ْ لا م َ چ َ ل َ بی ب َ ] (اِخ ) پسر میرزاعلی بیگ و از اهالی تبریز بوده که در ایام جوانی برای تحصیل به شیراز رفت و مدتی در حوزه ٔ درس ملا میرزاجان (متوفی در سال 994 یا 998 هَ . ق .) حاضر شد. عاقبت بجهت تهمت شرب خمر به قزوین رفته و بواسطه ٔ شهرت و صیت کمالاتی که داشته بهندوستان رفته و در دربار ملوک وقت هند تقرب یافته ، و براثر سوء سریره کتابی در رد انبیا نوشت و درنتیجه ٔ این کردار ناشایست خود بمرض آکله مبتلی و بدنش سوراخ سوراخ شده و عازم مقر خود گردید. او به شعر گفتن نیز رغبت داشت و در اوایل به «شیدا» و در اواخر به «فارغ » تخلص میکرد. پدرش میرزا علی بیک در زمان شاه طهماسب صفوی کلانتر تبریز بود. (از ریحانة الادب ج 3 ص 105 از تذکره ٔ نصرآبادی ). و نیز رجوع به فارغ تبریزی شود.
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.