علامه رازی . [ ع َل ْ لا م َ ] (اِخ ) محمدبن محمدبن ابوجعفر بویهی ، مکنی به ابوجعفر و ملقب به قطب الدین وقطب المحققین . وی اهل ورامین از توابع ری بوده و نسبش به آل بویه میرسد. وی از شاگردان علامه ٔ حلی بود و قواعد علامه را با خط خود نوشته است . در طبقه ٔ فوقانی مدرسه ای که وی تحصیل میکرد شخص دیگری با لقب قطب میزیست لذا علامه رازی به قطب تحتانی و آن دیگری به قطب فوقانی شهرت داشتند. در امامی بودن وی شک و شبهه ای نیست اما در روضات الجنات سعی شده است که تسنن وی ثابت گردد. از جمله تألیفات اوست : 1- بحر الاصداف ، که حاشیه و شرح کشاف است . 2- تحریر القواعد المنطقیة فی شرح الشمسیة. 3- تحفة الاشراف فی شرح الکشاف ، که بزرگتر از بحر الاصداف است . 4- تقسیم العلم . 5- حاشیه ٔ قطبیه ، که شرح قواعد علامه حلی است . وفات او را 766 هَ . ق . نقل کرده اند، اما شهید اول آن را 776 گفته است .(از ریحانة الادب ج 2 ص 303 از منهج المقال و روضات الجنات ص 530 و هدیةالحباب ص 217 و مجالس المؤمنین ص 165و مستدرک الوسائل ص 447 و طبقات الشافعیة ج 6 ص 31 و قاموس الاعلام ج 3 ص 2241). و نیز رجوع به ابوجعفر شود.
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.