عبدالقادر. [ ع َ دُل ْ دِ ] (اِخ ) جیلانی ، ابن ابی صالح موسی بن عبداﷲبن یحیی الجیلانی ملقب به محیی الدین . مولد و مدفن وی بغداد است . امام سلسله ٔقادریه و صوفیه است که اغلب در بلاد هند و ممالک عثمانی و بلاد اسلامی مذهبش رواج دارد. بگفته ٔ قاموس الاعلام و طبقات شعرانی نسبت او به حضرت حسن مجتبی (ع ) میرسد. وی از بزرگان صوفیه و مشایخ طریقت و مؤسس مذهب قادریه است . او ابتدا نزد ابوزکریای تبریزی علوم عربیت را فراگرفت . فقه و اصول را نیز در بغداد آموخت . سپس به وعظ و تدریس پرداخت و شهرتی پیدا کرد. در زمان تحصیل از دسترنج خود ارتزاق میکرد. فتاوی او موافق هر دو مذهب شافعی و حنبلی است . در فقه و تصوف تألیفاتی دارد از جمله : بشائر الخیرات . دیوان اشعار. الغنیة الطالبی . طریق الحق . الفتح الربانی و الفیض الرحمانی . فتوح الغیب . الفیوضات الربانیة. ملفوظات قادریه . ملفوظات گیلانی و جز آن . وی به سال 470 یا 490 متولد و به سال 560 یا 561 هَ . ق . به بغداد درگذشت . (ازروضات الجنات ص 432) (از ریحانة الادب ج 3 ص 494).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.