عبدالرزاق . [ ع َ دُرْ رَزْ زا ] (اِخ ) ابن علی بن الحسین اللاهیجی الجیلانی ثم القمی معروف به ملاعبدالرزاق . از فضلاء و متکلمان و حکماء متشرع و از محققان و عالم به علم منطق و کلام بود و شعر میسرود. وی از شاگردان مبرز صدرالدین شیرازی (ملاصدرا) و داماد او بود. وی در قم تدریس میکرد از تألیفات اوست : حاشیه جواهر و اعراض شرح تجرید قوشچی . حاشیه بر حاشیه خفری . حاشیه بر حاشیه ملاعبداﷲیزدی بر تهذیب المنطق . حاشیه شرح اشارات خواجه . حدوث عالم . دیوان شعر به فارسی که به گفته ٔ مجمع الفصحاء قریب به چهار الی پنج هزار بیت است . سرمایه ٔ ایمان فی اثبات اصول العقاید بطریق البرهان . شرح تجرید خواجه (شوارق و مشارق ). شرح هیاکل النور در حکمت اشراق .شرح گلشن راز شبستری موسوم به مفاتیح الاعجاز. شرح الکلمات الطیبه . گوهر مراد و جز آن . از اشعار اوست :
علی را قدر پیغمبر شناسد
که هر کس خویش را بهتر شناسد.
سنگ بالین کن و وانگه مزه ٔ خواب ببین
تا ببینی که چه در زیر سر مردان است .
جنون تکلیف کوه و دشت و صحرا میکند ما را
اگر تن در دهیم دیگر که پیدا میکند ما را.
وی بنابر قولی به سال 1051 هَ . ق . در قم درگذشت . (از ریحانة الادب و الذریعه ).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.