طرف بربستن . [ طَ ب َ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) طرف بستن . کنایه از نفع یافتن و چیزی حاصل کردن باشد از کسی و جائی . (برهان ) (آنندراج ) :
بغیر آنکه بشد دین و دانش از دستم
دگر بگو که ز مِهرت چه طرف بربستم .
پیداست ازآن میان چه بربست کمر
تا من ز کمر چه طرف خواهم بربست .
چو شاخ بارور از باغ دهر اهل تمیز
بجز شکستگی خود چه طرف بربستند.
عمر ار کنی همه صرف زو برنبندی طرف
کاری است سخت شگرف باری است سخت گران .
|| مقابل طرف شدن :
که پیش راه تو گیرد که طرف بربندد
چو بر سپاه مخالف روان کنی یکران .