صدرالدین . [ ص َ رُدْ دی ] (اِخ ) محمدبن سیدصالح بن سیدمحمدبن سیدزین العابدین موسوی عاملی . وی در قلعه ٔ قشیب قرب معمرک از قرای جبل عامل شام متولد شد و بسن چهارسالگی بود که با پدر و کسان خویش به بغداد رفت و در کاظمین و مشاهد شریفه ٔ عراق نزد بسیاری از علما تلمذ کرد و پیش از رسیدن به سن بلوغ درک مجلس سیدبحرالعلوم نصیب وی گردید. او در فقه و اصول و حدیث و فنون ادب و عروض و علوم اوائل بارع گشت . او را تقریری نیکو و قریحتی صائب بود. مصنفات وی بصیرت و علو مقام او را معلوم می دارد سپس باصفهان شد و در آنجا اقامت گزید و به سال 1262 هَ . ق . از اصفهان به عراق رفت و جمعه ٔ چهاردهم محرم 1263 به نجف درگذشت . از تألیفات اوست : اسرة العترة فی ابواب الفقه . القسطاس المستقیم ، فی اصول الفقه . المستطرفات . منظومه ای در رضاع و شرح آن کتابی در نحو که شواهد آن ازآیات قرآن است ، رساله ای در حجیت ظنون خاصه ، رسالة فی مسائل ذی الرأسین . رساله ای در شرح مقبوله ٔ عمربن حنظلة. رساله ٔ عملیه ٔ فارسی موسوم به قوت لایموت و او را قصائد و اشعاری نیکو است . (روضات الجنات ص 333).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.