سنگ یده . [ س َ گ ِ ی َ دَ / دِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) سنگی که در بدن حیوانات تولید گردد. (ناظم الاطباء). || سنگی است که هرگاه عزیمت بر آن خوانده بر کف دست مقابل آسمان کنند ابر و باران بسیار ببارد و این عمل در ترکان شایع است . حجرالمطر. (از آنندراج ) :
اشک را موی کشان تا سر مژگان آورد
کار سنگ یده از ناله ٔ نی می آید.
عاشق که چو باران نکند گریه ندیدم
سنگ دل خوبان همه سنگ یده باشد.
باعث ریزش مژگان سرشکم شده ست
دل سنگین تو سنگ یده را می ماند.