زبیدی . [ زَ ] (اِخ ) محمدبن محمدبن خضری عیزری غزی ، ملقب به شمس الدین . فقیهی شافعی است . وی در ربیعالاَّخر 724 متولد گردید و در قاهره ازابن عدلان و احمدبن محمد عطار و محیی الدین فرزند مجدالدین زنکلونی فقه فراگرفت ، و نزد برهان حکری نیز درس خواند و در 744 به غزه بازگشت و آنجای مقر ساخت سپس به دمشق سفر کرد، در آنجا از بهاء مصری ، تقی الدین و تاج الدین سبکی و دیگران اخذ علم کرد و از بدر محمودبن علی بن هلال اجازه ٔ افتاء دریافت کرد و از محضر قطب تحتانی نیز بهره برد و تصنیفاتی چند در فنون متنوع بپرداخت و به سوءالهای فراوان پاسخ گفت و به گفته ٔ خود او، بر جمع الجوامع، شرح نگاشت و در آن کتاب مناقشات بسیار کرد و نیز تعلیقاتی بر شرح کبیر رافعی نگاشت . منظومه ای ارجوزه بعربی سرود و آنرا «قضم الضرب فی نظم کلام العرب » نام نهاد. وی در ذی حجه ٔ 808 هَ . ق . درگذشت . (از شذرات ).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.