راعوفة. [ ف َ ] (ع اِ) راعوثة. سنگی که در تک چاه گذارند وقت کندن تا بر آن نشسته گل و لای آن را پاک سازند. (از تاج العروس ). (از اقرب الموارد). و فی الحدیث انه (ص ) حین سحرجعل سحره فی جف طلعة و دفن تحت راعوفة البئر. (اقرب الموارد) . سنگ که در بن چاه افکنند تا چاهکن بر آن نشیند. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء) (مهذب الاسماء). و رجوع به راعوثة شود. || سنگی که بر سر چاه گذارند تا آنکه از چاه آب برمیدارد روی آن بایستد. (از اقرب الموارد) (از المنجد). سنگی است سر چاه که بر آن ایستاده شود. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). و رجوع به راعوثة شود.
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.