دلسوزگی . [ دِ زَ / زِ ] (حامص مرکب ) دلسوزی . تأسف . ترحم . شفقت :
کز ایدر به ایران شوی با سپاه
به دلسوزگی با تو آیم به راه .
که او داشتی تخت و گنج و سرای
شگفتی به دلسوزگی کدخدای .
به دلسوزگی بیژن گیو را
وگرنه دلاور یکی نیو را.
بدو گفت شاهی و ما بنده ایم
به دلسوزگی با تو گوینده ایم .
مرا بویه ٔ پور گم بوده خاست
به دلسوزگی جان همی رفت خواست .