خپه . [ خ َ پ َ / پ ِ ] (ص ، اِ) خپک . (از جهانگیری ). فشردن گلو . (برهان قاطع) (آنندراج ) :
چو این پیل شد خسته در دام او
سواران خپه در خم خام او.
دهر گردنده بدین پیسه رسن پورا
خپه خواهدت همی کرد خبرداری .
خپه گشتم دهن و حلق فزونست چو نای
وز سر ناله سما نیز چو نایید همه .
به آب اندر خپه گشتن چو ماهی .
|| نوعی بیماری است و عربان آنرا خُناق میگویند. (یادداشت بخط مؤلف ).