خروش برآوردن . [ خ ُ ب َ وَ دَ ] (مص مرکب ) برآوردن خروش . خروش کردن :
دگر دیو کین است پر خشم و جوش
ز مردم برآرد بناگه خروش .
چون برآورد از میان جان خروش
اندرآمد بحر بخشایش بجوش .
بداور خروش ای خداوند هوش
نه از دست داور برآور خروش .
برآورد صافی دل صوف پوش
چو طبل از تهیگاه خالی خروش .
برآوردم از هول و وحشت خروش
پدر ناگهانم بمالید گوش .