حسین فنائی . [ ح ُ س َ ن ِ ف َ ] (اِخ ) ابن شهاب الدین کازرگاهی هروی که در 874 هَ . ق . متولد شده . ملقب به کمال الدین بود و در دربار میرزا حسین بایقرا میزیست و کتاب «مجالس العشاق » را او در 908 هَ . ق . تألیف کرد و به نام حسین بایقرا نمود و در 1892 و 1894 م . به نام وی در هند چاپ شد. (ذریعه ج 9 ص 848) (از سعدی تا جامی ). خوندمیر گوید: امیرکمال الدین حسین پسر شهاب الدین اسماعیل طبسی الاصل است و مادرش از سادات نیشابور بود. به فنون و علوم متداول آشنا بود و شعر نیز میسرود. در زمان سلطان یعقوب ترکمان به تبریز شدو به هرات بازگشت و بتولیت مقبره ٔ خواجه عبداﷲ انصاری گمارده و در 904 هَ . ق . به صدارت حسین بایقرا منصوب شد و صاحب معروف به کبودجامه در این باره گفت :
ای صدر قریشی لقب عالی قدر
تاریخ صدرات تو شد «صدر قریش ».
سپس خوندمیر تألیف دو کتاب «شرح منازل السائرین » و «مجالس العشاق » را به وی نسبت داده است . رجوع به رجال حبیب السیر ص 146 شود.
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.