حسین علی بهاء. [ ح ُ س َ ع َ ب َ ] (اِخ ) ابن عباس نوری بن بزرگ معروف به بهأاﷲ رئیس فرقه بهائیان . وی در محرم 1233 هَ . ق . / 1817 م . در تهران متولد و در مازندران بزرگ شد و به تهران آمد و دعوت باب را پذیرفت و جانشین وی گردید و پس از قتل ناصرالدین شاه ، بدست دولت گرفتار و به بغداد تبعید گردید و سپس به استانبول رفت و از آنجا نیز به ادرنه تبعید شد و سپس به زندان عکا افتاد و بعدها آزاد گشت و در بهجی از دیه های عکا سکنی گزید و در آنجا به سال 1309 هَ .ق . 1892/ م . درگذشت و پس از مرگ وی پسرش عباس «عبدالبها» بجای وی نشست و در حیفا مدفون شد. او راست : «کتاب اقدس » و «هفت وادی » و «کلمات مکنونه » و «هیکل » و«الواح مبارکة» و «ایقان » و «جواهر الاسرار» و «لوح ابن الذئب ». (معجم المطبوعات ص 594) (اعلام زرکلی ج 2 ص 271) (معجم المؤلفین ) (تاریخ مشروطه کسروی ص 290).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.