حاتمی . [ ت ِ ] (اِخ ) محمدبن حسن البغدادی مکنی به ابی عبداﷲ. از مشاهیر علما وادباء عصر خویش است او در بغداد بتدریس و افاده اشتغال داشت و در سنه ٔ 388 هَ . ق . درگذشت و آنگاه که وی صحبت شاعر مشهور متنبی را دریافت چون متنبی چنانکه باید حرمت او نداشت حاتمی از کبر و نخوت وی برنجید و رساله ای در عیوب و نقائص وی بنگاشت . حاتمی را در ادب و شعر و لغت تألیفات بسیار است که یاقوت آنها راذکر کرده است . رجوع به تاریخ بغداد ج 2 ص 214 و انساب سمعانی ورق 148 و معجم الادبا چ مارگلیوث ج 6 صص 501 - 518 و محمدبن الحسن شود. و نیز او را کتابی است به نام حلیةالادب در دو مجلد. صاحب کشف الظنون کتابی را به نام کتاب الخالی والعاطل بحاتمی نامی نسبت میکند و محتمل است از صاحب این ترجمه باشد واﷲ اعلم .
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.