تهی پائی . [ ت َ / ت ِ / ت ُ ] (حامص مرکب ) کنایه از برهنه پائی است . (آنندراج ) :
پای سعیم شده از خار رهت پوشیده
چاره زین به نتوان کرد تهی پائی را.
آن راه نوردم که تهی پائی خود را
پیوسته نهان از نظر آبله دارم .
رجوع به تهی و دیگر ترکیبهای آن شود.