تماشایی . [ ت َ ] (ص نسبی ) مردم تماشاچی . (ناظم الاطباء). نظارگی و بیننده . (آنندراج ). تماشاگر. (آنندراج ). نظاره . آنکه تماشا کند ج ، تماشائیان . (یادداشت به خط مرحوم دهخدا) :
درخور بوستانسرای ترا
زهره و مشتری تماشائی .
عروس حسن ترا هیچ درنمی یابد
بگاه جلوه مگردیده ٔ تماشایی .
بیا تا در تماشای خرابات
چو رندان تماشایی بباشیم .
منع نظاره روا نیست تماشایی را
ور نه فرقی نبود زشتی و زیبایی را.
تعجب دارد این صورت تماشا دارد این معنی .
جهان محو تماشا و تماشایی نمی بینم .
حسن مستور نظرهاست که جز صورت خویش
بهره ای نیست ز آیینه تماشایی را.
رجوع به تماشاچی شود. || درخور تماشا. درخور نظاره . جای تعجب و عبرت :
به بزمگاه چمن رو که خوش تماشایی است
چو لاله کاسه ٔ نسرین و ارغوان گیرد.
رجوع به تماشا و دیگر ترکیبهای آن شود.