تقی الدین . [ ت َ قی یُد دی ] (اِخ ) مکنی به ابوالعباس . احمدبن الشیخ المحدث کمال الدین محمدبن محمدبن حسن التمیمی از معارف زمان خود بود. او راست : حاشیه بر مغنی . حاشیه بر شفا. شرح النقایه فی الفقه و جز اینها. وی در سال 872 هَ . ق . درگذشت و رجوع به حسن المحاضره فی اخبار مصر و القاهره صص 218-220 شود.
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.