بیهودگی . [ دَ / دِ ] (حامص مرکب ) بیهدگی . حالت و کیفیت بیهوده . بطلان . عدم حق . (ناظم الاطباء). لاطائلی . عمل لغو :
ور بدست جاهل بیباک باشد یک زمان
دفتر بیهودگی و سبحه ٔ علیا شود.
- به بیهودگی ؛ به عبث :
زن پاکتن را به آلودگی
برد نام و یازد به بیهودگی .
|| ابلهی و نادانی . (ناظم الاطباء) :
همی بود گرسیوز بدنشان
به بیهودگی یار مردم کشان .
هم اکنون شتر زیر بار آورید
به بیهودگی روز را مشمرید.
سلامت در اقلیم آسودگیست
کزین بگذری جمله بیهودگیست .
وگر آرزوی نبرد آیدت
ز بیهودگی دل بدرد آیدت .
|| خفت و سبکی . (ناظم الاطباء).