بشرة. [ ب َ ش َ رَ ] (ع اِ) یکی بشر. (منتهی الارب ) (ناظم الاطباء). رجوع به بشر شود. || ظاهر پوست . ج ، بَشَر (از اقرب الموارد).
- بشرة الارض ؛ روییدگی زمین ، گویند: ما احسن بشرتها. (از منتهی الارب ). ظاهر گیاه که از زمین بدر آمده باشد. (آنندراج ).
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.