ابوالبقاء. [ اَ بُل ْ ب َ ] (اِخ ) محب الدین عبداﷲبن ابی عبداﷲالحسن بن ابی البقاء عبداﷲبن حسین عکبری ، و کنیت او ابوفضیل ادیب نحوی فقیه و حاسب حنبلی . مولد او بغداد به سال 538 هَ . ق . او در نحو شاگرد ابن خشاب و یحیی بن نجاح بود. وقتی تدریس مدرسه ٔ نظامیه را با شرط قبول مذهب شافعی بدو دادند و او سر باززد. وی در کودکی بعلت آبله نابینا گشت ، گویند کتب را بر او میخواندند و او مطالب را در ذهن خویش فراهم می آورد و سپس بکاتب املا میکرد و طریقه ٔ تألیف او بدین گونه بود. وفات او در 616 هم به بغداد بود. او راست : شرح کتاب ایضاح ابوعلی فارسی . شرح دیوان متنبی معروف بشرح عکبری .شرح لمع ابن جنی . شرح مفصل زمخشری . شرح خطب ابن نباته . کتاب اعراب القرآن موسوم به تفسیرالتبیان . کتاب اعراب الحدیث . کتاب اعراب الحماسة. شرح مقامات حریری .
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.