ابن طباطبا. [ اِ ن ُ طَ طَ ] (اِخ ) ابوعبداﷲ محمدبن ابراهیم بن اسماعیل بن ابراهیم بن حسن بن حسن بن علی بن ابیطالب علیهماالسلام . به سال 199 هَ .ق . در عصر خلافت مأمون بمعیت ابوالسرایا در رقه بر عباسیان خروج کرده کوفه را به ضبط خویش آورد. از بغداد جیشی بحرب او سوق کردند و ابن طباطبا فائق آمد و از غنایم این جنگ ابوالسرایا حصه ای را که انتظار داشت نیافت و از اینرو ابن طباطبا را مسموم کرده بکشت و باز جوانی رامحمدبن محمدبن زیدبن علی بن الحسین بن ابی طالب بخلافت برداشت و با او بیعت کرد. گویند ابراهیم پدر صاحب ترجمه را طباطبا از آن گفتندی که مخرج قاف نداشت و بجای قاف طاء ادا می کرد چنانکه روزی از خادم خویش قبا میخواست بجای قباقبا طباطبا گفت .
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.