(اسم) [عربی. فارسی] (ادبی) در بدیع، شعری مرکب از چند غزل یا چند بند شعر در بحر موافق و قافیههای مختلف که بعد از هر بند یک بیت مکرر با تکرار میشود، مانندِ این شعر: گفتی که صبور باش هیهات / دل موضع صبر بود بردی ـ هم چاره تحمل است و تسلیم / ورنه به کدام جهد و مردی ـ بنشینم و صبر پیش گیرم / دنبالۀ کار خویش گیرم (سعدی۲: ۶۲) که بیت آخر تکرار میشود، و مانندِ این شعر: مست افتادم و در آن مستی / به زبانی که شرح آن نتوان ـ این سخن میشنیدم از اعضا / همه حتی الورید و الشریان ـ که یکی هست و هیچ نیست جز او / وحده لا اله الا هو (هاتف: ۴۸) که بیت آخر تکرار میشود.
کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
مؤلف: حسن عميد، سرپرست تأليف و ويرايش: فرهاد قربانزاده، ناشر: اَشجَع، چاپ نخست: ۱۳۸۹
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
واژه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.