کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
گوکه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
گوکه
لغتنامه دهخدا
گوکه . [ ک َ / ک ِ ] (اِ) به معنی تکمه است و معرب آن قوقه است . (آنندراج ). گوی گریبان و تکمه . (برهان ). گوک . گو. گوی . (حاشیه ٔ برهان ). رجوع به گوک شود. || بمعنی گوساله باشد که بچه ٔ گاو است . (برهان ). گوساله . (آنندراج ). || دانه هایی را نیز گو...
-
گوکه
لغتنامه دهخدا
گوکه . [ ک َ / ک ِ ] (اِخ ) دهی است در نزدیکی لاهیجان . رجوع به مازندران و استرآباد رابینو ص 16 و ترجمه ٔ آن کتاب ص 37 شود.
-
واژههای مشابه
-
تجن گوکه
لغتنامه دهخدا
تجن گوکه . [ ت َ ج َ ک ِ ] (اِخ ) دهی جزء دهستان حومه ٔ بخش آستانه ٔ شهرستان لاهیجان است که در شش هزارگزی باختر آستانه واقع است . جلگه ای معتدل و مرطوب است و1181 تن سکنه دارد. آب آن از نهر کیاجو و استخر است و محصول آن برنج و ابریشم و چای و شغل اهالی ...
-
جستوجو در متن
-
گوگه
لغتنامه دهخدا
گوگه . [ گ َ / گ ِ ] (اِ) گوساله . (ناظم الاطباء). رجوع به گوگ و گوکه شود. || دکمه ٔ گریبان . (ناظم الاطباء). رجوع به گوگ و گوکه و گو و گوی شود. || ثؤلول . اژخ . (ناظم الاطباء). رجوع به گوگ و گوکه شود.
-
گوگ
فرهنگ فارسی معین
(اِ.) تکمة گریبان ، گوی گریبان . گوگه و گوک و گوکه و قوقه نیز گویند.
-
گوک
لغتنامه دهخدا
گوک .(اِ) تکمه را گویند و معرب آن قوقه بود. (جهانگیری ). به معنی تکمه است و معرب آن قوقه است . (انجمن آرا). تکمه ٔ گریبان باشد و آن را گوی گریبان هم می گویند.(برهان ). شکل قدیم گو، گوی . (حاشیه ٔ برهان ). رجوع به گوکه و گوگ شود. || دانه های سختی که د...
-
جلگه
لغتنامه دهخدا
جلگه . [ ج ُ گ ِ ] (اِخ ) نام یکی از دهستانهای حومه ٔ خاوری شهرستان گلپایگان . این دهستان در جنوب خاوری شهرستان گلپایگان واقع شده و حدود آن بشرح زیر است : از شمال بدهستان کنار رودخانه ، از جنوب بخونسار از خاور به بخش میمه از باختر به پشتکوه . موقع طب...
-
رایض
لغتنامه دهخدا
رایض . [ ی ِ ] (ع ص ، اِ) رائض . رام و دست آموز. (ناظم الاطباء). رام . (آنندراج ) (منتهی الارب ). ج ، راضة، رُوّاض . (ناظم الاطباء). ج ، راضة، رواض ، رُوَّض ، رائضون . (از المنجد) : تو رایض من به خوشخرامی من توسن تو به بدلگامی . نظامی . || کسی که اسب...