کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
گر و گوری پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
گر و گوری
فرهنگ گنجواژه
افراد کثیف و پائین، گَر، کچل.
-
واژههای مشابه
-
گِرْ
لهجه و گویش گنابادی
ger در گویش گنابادی یعنی گوز ، حرف بی حساب ، وراجی کردن
-
گُرّ
لهجه و گویش بختیاری
gorr داراى طعم ماندگى، مانده، کهنه (براى خکشبار استفاده مىشود).
-
گَرْ
لهجه و گویش بختیاری
gar 1. گوسفند مبتلا به بیمارى گرى؛ 2. بخشى از فراز کوه که صخرهاى باشد؛ 3. کَچَل.
-
گِرَّ
لهجه و گویش بختیاری
gerra برنگشتن نفس کودک به سبب گریه طولانىgerra borde-s> :نفسش بند آمد> .
-
گَر
لهجه و گویش تهرانی
کل، کچل ،جربدار
-
گُر
لهجه و گویش تهرانی
گروه، دسته،بُر
-
گر گر سوختن
لهجه و گویش تهرانی
شعله ور شدن
-
طیره گر
لغتنامه دهخدا
طیره گر. [ طَ / طِ رَ / رِ گ َ ] (ص مرکب ) خشمگر. خشمگن . خشمگین : گفتا چو منی را چه دهی دیده ٔ طیره نفرین بچنین طیره گر خیره نگر بر.سوزنی .
-
عصیان گر
لغتنامه دهخدا
عصیان گر. [ ع ِص ْ گ َ ] (ص مرکب ) یاغی . گردنکش . سرکش . عاصی . || گناهکار. (ناظم الاطباء).
-
غارت گر
لغتنامه دهخدا
غارت گر. [ رَ گ َ ] (ص مرکب ) دُزد. چپوچی . کسی که مال مردم را به غارت می برد.
-
کبک گر
لغتنامه دهخدا
کبک گر. [ ک َ ک ِ گ َ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) (مرکب از کبک + گر بمعنی کوه ). پرنده ای است که آن را به عربی دراج گویند. (برهان ). دراج . (ناظم الاطباء). پرنده یی چون کبوتر بسیار خوش گوشت . (یادداشت مؤلف ). کبک کو. کبک کوه . کرک کوه . کبک دری . رجو...
-
گلخن گر
لغتنامه دهخدا
گلخن گر. [ گ ُ خ َ گ َ ] (ص مرکب ) گلخن تاب . آنکه گلخن روشن کند. تونتاب : گرم رو سردچو گلخن گریم سردپی گرم چو خاکستریم . نظامی (مخزن الاسرار).رجوع به گلخن تاب شود.
-
کشت گر
لغتنامه دهخدا
کشت گر. [ ک ِ گ َ ] (ص مرکب ) کشتکار. کشاورز. زارع . مُزارِع . حاقل . برزگر. برزیگر. (یادداشت مؤلف ) : کشت گر بدر آمد تا کشته ٔ خود بیفشاند. (ترجمه ٔ دیاتسارون ص 212).