کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
کژدم خواره پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
کژدم خواره
لغتنامه دهخدا
کژدم خواره . [ ک َ دُ خوا / خا رَ / رِ ] (اِ مرکب ) نام جانوری است در دیار خوزستان از ولایت پارس گویند چون به راه میرود دم خود را به زمین میکشد و هرکرا بزند هلاک میشود. (برهان ) (ناظم الاطباء). گمان میکنم مصحف کژدم جراره باشد. (یادداشت مؤلف ). صاحب ...
-
واژههای مشابه
-
کژدم زده
لغتنامه دهخدا
کژدم زده . [ ک َ دُ زَ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) آزرده به نیش کژدم . کسی که کژدم او را نیش زده باشد : می زده را هم بمی دارو و مرهم بودراحت کژدم زده کشته ٔ کژدم بود.منوچهری .
-
کژدم فسای
لغتنامه دهخدا
کژدم فسای . [ ک َ دُ ف َ ] (نف مرکب ) افساینده و افسون کننده ٔ کژدم . آنکه علاج کژدم زده به افسون کند مثل مارافسای . (آنندراج ). آنکه عقرب را افسون کند و گزیدگی او را معالجه نماید : زانکه زلفش کژدمست و هرکرا کژدم گزیدمرهم آن زخم را کژدم نهد کژدم فسای...
-
کژدم مزاج
لغتنامه دهخدا
کژدم مزاج . [ ک َ دُ م ِ / م َ ] (ص مرکب ) دارای طبیعت عقرب از لحاظ گزندگی و نیش زنندگی : تو گر کژدم مزاجی لقمه خور پاک رها کن کج مزاجان را به خاشاک .امیرخسرو (از آنندراج ).
-
کژدم فسا
فرهنگ فارسی عمید
(صفت) ‹کژدمفسای› [قدیمی] každomfasā ۱. آنکه کژدم را افسون کند.۲. کسی که کژدمگزیده را با خواندن افسون معالجه میکند.
-
قلعه کژدم
لغتنامه دهخدا
قلعه کژدم . [ ق َ ع َ ک َ دُ ] (اِخ ) ده کوچکی است از بخش ایذه ٔ شهرستان اهواز، واقع در 10هزارگزی شمال باختری ایذه و کنار راه مالرو کوه شور به برچستان . سکنه ٔ آن 50 تن است . (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).
-
جستوجو در متن
-
می زده
لغتنامه دهخدا
می زده . [ م َ / م ِ زَ دَ/ دِ ] (ن مف مرکب ) مست و مخمور و خمار افتاده از شراب . مخمور. با خمار. (ناظم الأطباء). شراب زده . سخت مست و لایعقل . سیه مست . مست و بیخود از خود. (از یادداشت مؤلف ). شراب زده را گویند و آن شخصی است که به سبب بسیار خوردن ...
-
انگشت
لغتنامه دهخدا
انگشت . [اَ گ ُ ] (اِ) هریک از اجزای متحرک پنجگانه ٔ دست و پای انسان . (از فرهنگ فارسی معین ). اصبع. شنترة. (از منتهی الارب ). اصبوع . کلک .بنان . (یادداشت مؤلف ). بنانة. اَنگُل : که کس در جهان مشت ایشان ندیدبرهنه یک انگشت ایشان ندید. فردوسی .بر هر ...