کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
کلاه فرنگی پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
تخت کلاه
لغتنامه دهخدا
تخت کلاه . [ ت َ ک ُ ] (اِ مرکب ) کلاهی چوبین که بر سر مجرمین و گناهکاران نهند. (ناظم الاطباء).
-
تخته کلاه
لغتنامه دهخدا
تخته کلاه . [ ت َ ت َ / ت ِ ک ُ ] (اِ مرکب ) کلاه چوبینی که زنگها را بدان بندند و بر سر مجرمان گذارند و رسوا کنند و کلاه تخته و کلاه زنگله نیز گویند. (آنندراج ). قسمی از سیاست که کلاه کاغذی زنگوله داری بر سر مجرم گذاشته و بر خر سوار کرده ، گرد شهر می...
-
زره کلاه
لغتنامه دهخدا
زره کلاه . [ زَ / زِ رِ ه ِ ک ُ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) مغفری که از کناره های آن پارچه ٔ زره مانندی آویزان است تا در هنگام نبرد، گردن را محافظت نماید. (ناظم الاطباء). رجوع به زره خود و زره شود.
-
زرین کلاه
لغتنامه دهخدا
زرین کلاه . [ زَرْ ری ک ُ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) آنکه کلاه زرین داشته باشد. با کلاه زرین . با کلاه طلائی . (آنندراج ). با کلاه زرین . با کلاه طلائی . دارنده ٔ کلاهی از زر. || پیشخدمت حضور پادشاه . (ناظم الاطباء) (فرهنگ فارسی معین ). نوعی از غلامان و چ...
-
شاذ کلاه
لغتنامه دهخدا
شاذ کلاه . [ ک ُ ] (اِ مرکب ) ظاهراً معرب است . ظاهراً نام جشنی است . یوم نثرالورد و در کتاب نقود آمده است :متوکل پدر معتز، در روزهای شادخواری خویش ... درهم هایی سکه زد و مقدار آن پنج هزار هزار بود و آنها را برای (جشن ) شاذ کلاه (یوم نثرالورد) برنگها...
-
صاحب کلاه
لغتنامه دهخدا
صاحب کلاه . [ ح ِ ک ُ ] (ص مرکب ، اِ مرکب ) پادشاه . تاجدار : کمین مولای تو صاحب کلاهان به خاک پای تو سوگند شاهان . نظامی .پری دختی پری بگذار ماهی بزیر مقنعه صاحب کلاهی . نظامی .پرستش نمودش به آیین شاه که صاحب کمر بود و صاحب کلاه . نظامی .ملک حفاظی ّ...
-
شب کلاه
لغتنامه دهخدا
شب کلاه . [ ش َ ک ُ ] (اِ مرکب ) کلاهی که در شب و در هنگام خواب بر سر گذارند. (ناظم الاطباء). کلاهی که در شب خصوص برای خواب به سر میگذارند. (فرهنگ نظام ). || عرقچین . || کلاه سیاه . (ناظم الاطباء).
-
مشکین کلاه
لغتنامه دهخدا
مشکین کلاه . [ م ُ / م ِ ک ُ ] (ص مرکب . اِ مرکب ) مشکین کله . کلاه سیاه . (برهان ) (آنندراج ). || معشوق کلاه سیاه . (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || گیسوی خوبان . (برهان ) (آنندراج ). گیسوی معشوق . (ناظم الاطباء). || کاکل و زلف . (برهان ) (آنن...
-
بی کلاه
لغتنامه دهخدا
بی کلاه . [ ک ُ ] (ص مرکب ) (از: بی + کلاه ) سربرهنه . که کلاه بسر ندارد. || کنایه از اظهار اطاعت و فرمانبرداری است زیرا کلاه از لوازم منصب و بی کلاهی نشانه ٔ خلع از منصب و مقام و گاه نشانه ٔ سوکواری نیز بوده است . مقابل کلاهدار که بمعنی پادشاه و صاح...
-
خاقان کلاه
لغتنامه دهخدا
خاقان کلاه . [ ک ُ ] (ص مرکب ) صاحب کلاه خاقانی . کنایت از عظمت و بزرگی است : فریدون کمر بلکه خاقان کلاه .نظامی .
-
خجسته کلاه
لغتنامه دهخدا
خجسته کلاه . [ خ ُ ج َ ت َ / ت ِ ک ُ ] (اِ مرکب ) کلاه خجسته . تاج مبارک . تاج خجسته . تاج با میمنت : بیامد خروشان بقلب سپاه بسر برنهاد آن خجسته کلاه . فردوسی .چو شاپور گشت از در تاج و گاه مر او را سپرد آن خجسته کلاه .فردوسی .
-
زرین کلاه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [قدیمی] zar[r]inkolāh ۱. کلاه زرین.۲. کسی که کلاه زردوزیشده بر سر میگذارد.
-
شب کلاه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) šabkolāh کلاهی که شب در هنگام خواب بر سر میگذارند.
-
صاحب کلاه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت) [عربی. فارسی] [قدیمی] sāhebkolāh ۱. دارای کلاه.۲. [مجاز] تاجدار؛ پادشاه.
-
کلاه دورهدار
لهجه و گویش اصفهانی
تکیه ای: kelâlevadâr طاری: šâbgâh طامه ای: šâbgâh طرقی: šâbgâh کشه ای: šâbgâh نطنزی: šâbgâh