کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
کرایۀ پیشپرداخته پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
واژههای مشابه
-
کرایه
لغتنامه دهخدا
کرایه . [ ک َ ی َ / ی ِ ] (اِ) مرغی است سیاه رنگ و بطی ءالسیر یعنی سست پرواز.(برهان ) (از ناظم الاطباء). کرانه نیز گویند. (از ناظم الاطباء). اَخَیل . (زمخشری ). رجوع به کرانه شود.
-
کرایه
لغتنامه دهخدا
کرایه . [ ک ِ ی َ / ی ِ ] (از ع ، اِ) مأخوذ از کراء تازی . (از فرهنگ فارسی معین ).اجرت بار کردن اسب و شتر و غیره و اجرت نشستن در خانه و دکان مردم باشد. (از برهان ) (آنندراج ). پول و اجرتی که در ازای بارکشی ستور و نشستن در خانه و دکان و جز آن می دهند...
-
کرایه
واژگان مترادف و متضاد
اجارهبها، اجاره، حقالعمل، مزد، منفعت
-
کرایه
واژههای مصوّب فرهنگستان
[اقتصاد] ← اجاره
-
کرایه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [مٲخوذ از عربی: کراء] kerāye ۱. مزد؛ اجرت.۲. پولی که مستاجر بابت اجارۀ خانه، مغازه، یا دواب بدهد؛ کرا.
-
کرایه
فرهنگ فارسی معین
(کِ یِ) (اِ.) گرفته شده از «کراء» عربی . مزد، اجرت .
-
کرایه
دیکشنری فارسی به عربی
اجرة , ايجار , تاجير , شحن
-
کرایه
لهجه و گویش تهرانی
اجاره
-
کرایه دادن
لغتنامه دهخدا
کرایه دادن . [ ک ِ ی َ / ی ِ دَ ] . (مص مرکب ) به مزد دادن . (یادداشت مؤلف ). به اجاره دادن . رجوع به کرایه شود.
-
کرایه کردن
لغتنامه دهخدا
کرایه کردن . [ ک ِ ی َ / ی ِ ک َ دَ ] (مص مرکب ) به مزد گرفتن . (زمخشری ). به اجاره گرفتن . || ارزیدن . قابلیت داشتن . سزاوار بودن . (از یادداشت مؤلف ). لایق مراتب چیزی بودن . (از آنندراج ). کرا کردن : جهان کرایه ٔ دیدن نمی کند صائب چو غنچه سر ز گری...
-
کرایه کشی
لغتنامه دهخدا
کرایه کشی . [ ک ِ ی َ / ی ِ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) شغل و پیشه ٔ کرایه کش .(ناظم الاطباء). کار کرایه کش . عمل مکاری . کراکشی . کار آنکه پول و اجرتی در ازای بارکشی ستور خود گیرد.
-
کرایه ای
لغتنامه دهخدا
کرایه ای . [ ک ِ ی َ/ ی ِ ] (ص نسبی ) اجاره ای . بمزد. (یادداشت مؤلف ).
-
کرایه کش
لغتنامه دهخدا
کرایه کش . [ ک ِ ی َ / ی ِ ک َ / ک ِ ] (نف مرکب ) مکاری . (یادداشت مؤلف ). کراکش . چارواداری که پیشه ٔ وی به کرایه دادن ستور است . (ناظم الاطباء). رجوع به کراکش و مکاری شود.
-
کرایه نامه
لغتنامه دهخدا
کرایه نامه . [ ک ِ ی َ / ی ِ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) اجاره نامه . (ناظم الاطباء). رجوع به اجاره نامه شود.
-
کرایه نشین
لغتنامه دهخدا
کرایه نشین . [ ک ِ ی َ / ی ِ ن ِ ] (نف مرکب ) اجاره نشین . (یادداشت مؤلف ). آنکه در خانه و جایی که کرایه کرده است اقامت کند. (فرهنگ فارسی معین ).