کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
چامه گفتن پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
جستوجوی دقیق
-
چامه گفتن
لغتنامه دهخدا
چامه گفتن . [ م َ / م ِ گ ُ ت َ ] (مص مرکب ) شعر گفتن . شعر و غزل گفتن . سخن منظوم سرائیدن . کلام با وزن و قافیه ساختن . تصنیف ساختن . چکامه و غزل برای ممدوح یا بنام شخص مخصوص بنظم درآوردن : همه چامه گفتند بهرام راشهنشاه بادانش و کام را. فردوسی .|| س...
-
واژههای مشابه
-
چامه سرا
فرهنگ فارسی معین
( ~. سَ) (ص فا.) 1 - آوازخوان . 2 - شاعر، تصنیف ساز.
-
چامه گو
فرهنگ فارسی معین
(ی ) (ص فا.)1- شاعر. 2- سرود - ساز.
-
چامه برساختن
لغتنامه دهخدا
چامه برساختن . [ م َ / م ِ ب َ ت َ] (مص مرکب ) سرود ساختن . نغمه ساز کردن . آهنگی از دستگاههای موسیقی را بوسیله سازی نواختن : بتان چامه و چنگ برساختندز بیگانه ایوان بپرداختند. فردوسی .|| شعر ساختن . کلام موزون در رشته ٔ نظم کشیدن . چکامه ساختن . منظو...
-
چامه گو
لغتنامه دهخدا
چامه گو. [ م َ / م ِ ] (نف مرکب ) چامه گوی . گوینده ٔ شعر. شاعر. سخنسرا. آنکه سخن منظوم سراید و کلام با وزن و قافیه سازد. سرودگوی . تصنیف ساز. || سرودخوان . غزل خوان . تصنیف خوان ، آنکه شعر و غزل به آواز خواند. کسی که سرود و تصنیف و غزل با آهنگ موسیق...
-
چامه دان
لغتنامه دهخدا
چامه دان . [ م َ / م ِ ] (نف مرکب ) سخندان . بلیغ. زبان آور. || واعظ. خطیب . (ناظم الاطباء).
-
چامه زن
لغتنامه دهخدا
چامه زن . [ م َ / م ِ زَ ] (نف مرکب ) ساززن . موسیقی دان . آهنگ نواز. نغمه زن . آنکه سرود ونغمه در دستگاه موسیقی ساز کند و بوسیله ٔ یکی از آلات موسیقی بنوازد یا بخواند. کسی که خواندن یا زدن نغمه و سرود را در دستگاههای موسیقی داند : بدان چامه ٔ زن گفت...
-
چامه سرا
لغتنامه دهخدا
چامه سرا. [ م َ / م ِ س َ ] (نف مرکب )شاعر. منظومه ساز. چامه گوی . چکامه سرا. سراینده ٔ سخن منظوم . آنکه شعر سراید و سخن موزون و مقفی گوید. سخن سرا. قافیه سنج . تصنیف ساز. || آوازخوان . کسی که شعری را با آواز بخواند. آنکه غزل یا تصنیف را در دستگاه مو...
-
چامه سرائی
لغتنامه دهخدا
چامه سرائی .[ م َ / م ِ س َ ] (حامص مرکب ) شاعری . سخن سرائی . شعرگویی . تصنیف سازی . || آوازخوانی . شعرخوانی . خواندن شعر و تصنیف در دستگاههای موسیقی . خوانندگی .
-
چامه سرای
لغتنامه دهخدا
چامه سرای . [ م َ / م ِ س َ ] (نف مرکب ) شعرگوی . شاعر. غزل سرای . تصنیف ساز. آنکه سخن منظوم گوید و کلام موزون و مقفی برشته ٔ نظم کشد. || آوازخوان . خواننده ٔ شعر و غزل در آهنگ موسیقی . کسی که موسیقی داند و خواندن شعر و سرود را در دستگاههای موسیقی دا...
-
چامه سرایی
لغتنامه دهخدا
چامه سرایی . [م َ / م ِ س َ ] (حامص مرکب ) رجوع به چامه سرائی شود.
-
چامه گوی
لغتنامه دهخدا
چامه گوی . [ م َ / م ِ ] (نف مرکب ) شاعر. گوینده ٔ شعر و سخن منظوم . شاعر و سخنگوی باشد. (برهان ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). مدیحه سرا. غزل سرا. سرودساز. تصنیف ساز. || سرودگوی . آوازه خوان . کسی را نیز گویند که غزلی را به آواز خوش بخواند. (برهان ) (آ...
-
چامه زن
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت فاعلی) [قدیمی] čāmezan ۱. نوازنده.۲. خواننده؛ کسی که نغمه و سرودی را با ساز بزند یا بخواند: ◻︎ بدان چامهزن گفت کای ماهروی / بپرداز دل، چامهٴ شاه گوی (فردوسی: ۶/۴۸۱).
-
چامه سرا
فرهنگ فارسی عمید
(اسم، صفت فاعلی) ‹چامهسرای› čāmeso(a)rā ۱. شاعر.۲. آوازخوان که شعری را با آواز بخواند.