کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
نتایج زیر ناقص است. برای مشاهدهٔ موارد بیشتر روی دکمه کلیک نمایید. جستوجوی بیشتر
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
پیل مرغ پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
-
پیل افکن
لغتنامه دهخدا
پیل افکن . [ اَ ک َ ] (نف مرکب ) که فیل افکند. که با پیل برآید. که فیل بر زمین زند. کنایه است از مرد دلیر و شجاع . صاحب آنندراج گوید بر قیاس پیلتن و اطلاق این بر اسپ نیز آمده . پیل اوژن : چو کاموس پیل افکن شیر مردچومنشور جنگی سپهر نبرد. فردوسی .چه صع...
-
پیل افکنی
لغتنامه دهخدا
پیل افکنی . [ اَ ک َ ] (حامص مرکب ) عمل پیل افکن : دگر ره سوی جنگ پرواز کردبه پیل افکنی جنگ را ساز کرد.نظامی .
-
پیل امرود
لغتنامه دهخدا
پیل امرود. [ اَ ] (اِ مرکب ) نوعی از امرود بزرگ . (برهان ).
-
پیل اوژن
لغتنامه دهخدا
پیل اوژن . [ اَ /اُو ژَ ] (نف مرکب ) پیل افکن . || پیل کش .
-
پیل بار
لغتنامه دهخدا
پیل بار. (اِ مرکب ) پیلوار. بار یک پیل . آن مقدار که یک پیل تواند حمل کرد. کنایه از بسیار بسیار، معنی ترکیبی آن آنقدر بارکه آنرا پیل بردارد از عالم خروار و شتربار. (آنندراج ) : در پیلبار از تو مقصود نیست که پیل تو چون پیل محمود نیست .نظامی .
-
پیل بالا
لغتنامه دهخدا
پیل بالا. (ص مرکب ) به مقدار قامت فیل . (غیاث ) : صد پیل وار خواهدم از زر خشک ازآنک مشک است پیل بالا در سنبل ترش . خاقانی .از در خاقان کجا پیل افکند محمود رابدره بردن پیل بالا برنتابد بیش از این . خاقانی .دادیم ز دست پیل بالا زر و سیم هم دست مراد زیر...
-
پیل پای
لغتنامه دهخدا
پیل پای . (اِ مرکب ) پای پیل . پیل پا. || دارای پائی چون پیل : گورجست و گاوپشت و کرگ ساق و گرگ روی تیزگوش و رنگ چشم و شیردست و پیل پای . منوچهری .بسی حربه ها زد بر آن پیل پای بسی نیز قاروره ٔ جان گزای . نظامی . || گرز. پیل پا. نوعی حربه که زنگیان دار...
-
پیل پیکر
لغتنامه دهخدا
پیل پیکر. [ پی پ َ / پ ِ ک َ ] (ص مرکب ) دارای پیکری چون پیل . عظیم الجثه . فیل تن : مردی پیل پیکر، یا اسبی پیل پیکر؛ تناور. بزرگ جثه : برفت و برخش اندر آورد پای برانگیخت آن پیل پیکر ز جای . فردوسی .چو ببرید رستم سر دیو پست بر آن باره ٔ پیل پیکر نشست...
-
پیل تنی
لغتنامه دهخدا
پیل تنی . [ ت َ ] (حامص مرکب ) حالت و چگونگی پیل تن . عظمت جثه . زورمندی .
-
پیل جامه
لغتنامه دهخدا
پیل جامه . [ م َ / م ِ ] (اِ مرکب ) که عوام پیرجامه گویند. جامه ٔ فراخ و بلند. رُب دُشامبر . اما ظاهراً کلمه ٔ پی جامه و آن مأخوذ از پوی جامه ٔ هندی باشد. رجوع به پی جامه شود.
-
پیل چراغ
لغتنامه دهخدا
پیل چراغ . [ چ ِ ] (اِخ ) نام دره ای بحدود بلخ و جوزجانان و قندز. (رجوع به حبیب السیر چ خیام ج 4 ص 154 و 308 تا 311 و 403 و 540 شود).
-
پیل حمله
لغتنامه دهخدا
پیل حمله . [ ح َ ل َ / ل ِ ] (ص مرکب ) دمان چون فیل . که چون پیل دمد و حمله برد: صیادی سگی معلم داشت ، ازین پهن بری ... پیل حمله ای . (سندبادنامه ص 200).
-
پیل خانه
لغتنامه دهخدا
پیل خانه . [ ن َ / ن ِ ] (اِ مرکب ) فیل خانه . جایی که در آن پیلان را بندند. (آنندراج ). جای نگهداری فیلان : گوسفند ازبیم آتش خود را در پیلخانه اوگند... آتش در نی افتاد و قوت گرفت و پیلخانه درگرفت . (سندبادنامه ص 82).
-
پیل دل
لغتنامه دهخدا
پیل دل . [ دِ ] (ص مرکب ) که دلی که چون پیل دارد از دلیری . شجاع ، دلیر : ملک پیل دل پیلتن پیل نشین بوسعیدبن ابی القاسم بن ناصردین .منوچهری .
-
پیل دندان
لغتنامه دهخدا
پیل دندان . [ دَ ] (اِخ ) لقبی است مبارزی راکه گوش نام داشته است . رجوع به گوش پیل دندان شود.