کاربر عزیز نسخه جدید واژهیاب در دسترس است. در تاریخ ۳۰ اردیبهشت فعالیت این نسخه از سایت متوقف خواهد شد و نسخه جدید جایگزین میگردد. اگر از دفترواژه استفاده میکردید لازم است از آن بکاپ تهیه فرمایید چرا که این مورد به نسخه جدید منتقل نخواهد شد.
خطای سرور
متأسفانه سرور با خطا مواجه شد. مشکل را بررسی میکنیم و به زودی حل خواهیم کرد.
نیفه پیدا نشد!
- از درستی املای واژهٔ نوشتهشده مطمئن شوید.
- شکل سادهٔ لغت را بدون نوشتن وندها و ضمایر متصل بنویسید.
- این جستوجو را در فرهنگهای دیگر انجام دهید.
نیفه
/nife/
معنی
۱. بند شلوار.
۲. کمر شلوار که بند را از آن میگذرانند.
۳. پوستین؛ پوست: ◻︎ نرمی دل میطلبی نیفهوار / نافهصفت تن به درشتی سپار (نظامی۱: ۵۳).
فرهنگ فارسی عمید
دیکشنری
string
-
جستوجوی دقیق
-
نیفه
لغتنامه دهخدا
نیفه . [ ف َ / ف ِ ] (اِ) بندکش ازار. (غیاث اللغات ) . موضع گذرانیدن بند ازار و شلوار. (برهان قاطع). جای بند گذراندن ازار وشلوار. (از رشیدی ) (انجمن آرا) (از جهانگیری ) (از آنندراج ). آنچه ازاربند از آن گذرانند. (فرهنگ خطی ). آن موضع ازار که ازاربند ...
-
نیفه
فرهنگ فارسی معین
(فِ) (اِ.) 1 - بندازار و شلوار. 2 - پوستین و پوست حیوان مرده .
-
نیفه
فرهنگ فارسی عمید
(اسم) [قدیمی] nife ۱. بند شلوار.۲. کمر شلوار که بند را از آن میگذرانند.۳. پوستین؛ پوست: ◻︎ نرمی دل میطلبی نیفهوار / نافهصفت تن به درشتی سپار (نظامی۱: ۵۳).
-
نیفه
لهجه و گویش تهرانی
لیفه شلوار
-
واژههای مشابه
-
نیفَه
لهجه و گویش بختیاری
nifa لیفه شلوار.
-
نیفه گاه
لغتنامه دهخدا
نیفه گاه . [ ف َ / ف ِ ] (اِ مرکب ) آنجای از تن آدمی که نیفه بر آن افتد. محتجز. (یادداشت مؤلف ). شقز.
-
نیفه وار
لغتنامه دهخدا
نیفه وار. [ ف َ / ف ِ ] (ص مرکب ، ق مرکب ) مانند نیفه . (فرهنگ فارسی معین ). چون نیفه ٔ شلوار که با نرم ترین جای بدن تماس دارد : نرمی دل می طلبی نیفه وارنافه صفت تن به درشتی سپار.نظامی .
-
سَر نیفه
لهجه و گویش بختیاری
sar-nifa sar-pešga .
-
واژههای همآوا
-
نیفَه
لهجه و گویش بختیاری
nifa لیفه شلوار.
-
جستوجو در متن
-
نیفا
لغتنامه دهخدا
نیفا. (اِ) نیفه . میان بند شلوار. (ناظم الاطباء). رجوع به نیفه شود.
-
محتجز
لغتنامه دهخدا
محتجز. [ م ُ ت َ ج َ ] (ع اِ) نیفه گاه . (یادداشت مرحوم دهخدا). محل بستن نیفه . (ناظم الاطباء).
-
ازاربستنگاه
لغتنامه دهخدا
ازاربستنگاه . [ اِ ب َ ت َ ] (اِ مرکب ) نیفه گاه . آنجای از تن آدمی که نیفه بر آن افتد.